„Co babie do pędzla?!”. Artystki polskie 1850–1950

Opracowania poświęcone historii sztuki, a także większość galerii muzealnych prezentuje ustalony od dawna kanon „wielkich artystów”. Wśród polskich twórców XIX i pierwszej połowy XX wieku, kobiety reprezentuje, poza Olgą Boznańską, zaledwie kilka malarek. Tymczasem działalnością artystyczną zajmowało się wówczas kilkaset wykształconych kobiet – malarek, graficzek, rzeźbiarek, twórczyń rzemiosła, designu i architektury. Ich spuścizna z różnych, czasem nieoczywistych powodów została zapomniana, a w powszechnej świadomości zapanowało nieprawdziwe przeświadczenie o jej banalności, a nawet nieistnieniu.

Naszą wystawą chcemy zmienić ten stan rzeczy!

Przełom XIX i XX wieku to czas najbardziej dynamicznych przemian kobiecej obecności w sferze sztuki. Pokolenie kobiet żyjących pod zaborami, pozbawione było możliwości kształcenia akademickiego. Ich ambicje artystyczne uważano za niestosowne, niemożliwe do zaakceptowania i zrealizowania. Dopiero na początku wieku XX sztuka kobiet zaczęła funkcjonować jako zjawisko samoistne. Twórczość artystek stawała się coraz bardziej samodzielna i zyskiwała coraz większe uznanie.

Celem wystawy jest ukazanie znaczenia twórczości kobiet XIX i pierwszej połowy XX wieku w życiu artystycznym. Na Zamku Lubelskim zaprezentowanych zostanie kilkaset dzieł sztuki stworzonych przez 133 działające w kraju i za granicą artystki, m.in.: Olgę Boznańską, Zofię Stryjeńską, Melę Muter, Alicję Halicką, Annę Bilińską, Magdalenę Gross, Annę Rajecką, Katarzynę Kobro, Anielę Pająkównę, Ewę Łunkiewicz Rogoyska, Małgorzatę Ładę-Maciągową, Wandę Chełmońską, Esterę Karp, Dorę Biankę i Teresę Roszkowską. Zgromadzone na wystawie dzieła pochodzą z kolekcji prywatnych oraz ze zbiorów muzealnych, z Polski, Francji i Luksemburga. Znaczna część prac nie była dotychczas eksponowana.

Nadszedł czas, by artystki wydobyć z zapomnienia!