Iwona Demko (ur. 1974, Sanok), "LT - Hommage à Tamara Łempicka" (zestaw: obraz i poduszka), 2023

atłas/płótno, wata
Wymiary: w skład zestawu wchodzą:
obraz: 80 x 80 cm
poduszka: 40 x 38 cm
sygnowany i datowany na krośnie malarskim: 'Iwona | Demko 2023' oraz sygnowany i opisany na autoskiej nalepce na odwrociu; na poduszce autorska metka: 'Made by Iwona Demko'

Biogram
W 1929 na fali sukcesów artystycznych i finansowych Tamara Łempicka kupiła mieszkanie-pracownię przy ulicy Méchain 7 w 14. dzielnicy Paryża. Mieszkanie miało 152 m2, było dwupoziomowe. Pracownia wysoka na 6 metrów znajdowała się na dole. Kamienica została zaprojektowana przez pioniera francuskiego modernizmu Roberta Mallet-Stevensa. Częściowym urządzeniem wnętrza zajęła się siostra Łempickiej Adrianna Gurwik-Górska (znana jako Górska de Montaut), która jako pierwsza kobieta uzyskała w École Spéciale d’Architecture dyplom architektki uprawniający do wykonywania zawodu (w 1928).
Malarka czuwała nad każdym najdrobniejszym detalem w swoim mieszkaniu-pracowni. Dom był wizytówką jej wyrafinowanego stylu, a także uosabiał styl życia Tamary. Rozmach i bogate wyposażenie miały podkreślać status Łempickiej jako popularnej portrecistki paryskich elit i kręgów arystokratycznych. Jednym ze specjalnie zaprojektowanych elementów były meble obite tkaniną z inicjałami LT.
Artystka wiedziała, jak ważna jest reklama i promocja, dlatego chętnie pozowała w swojej pracowni do zdjęć dla rozmaitych magazynów. Urządzała również w atelier wystawy nowych obrazów. W pracowni nagrano krótki film dokumentalny z Tamarą malującą przy sztaludze („Un bel atelier moderne” z 1932). Była to modelowa pracownia i zarazem mieszkanie wyznaczające trendy w nowoczesnym wnętrzarstwie, jedno z najlepszych przykładów wystroju art déco. Obecnie apartament jest w prywatnym posiadaniu.
Łempicka budowała swój wizerunek, styl życia oraz twórczość w sposób przemyślany i konsekwentny. Mówiła: „Nie ma cudów, jest tylko to, co sama zrobisz”.
Kolorystyka zestawu (obraz + poduszka) z inicjałami LT został zainspirowany obrazem „Portret Arlette  Boucard” namalowanym przez Łempicką w 1928. W oryginale fotele miały brązową tapicerkę z tkanymi na biało inicjałami Łempickiej.