olej/płótno, 80x60cm,sygn.p.d St.Gałek
Stanisław Gałek – malarz i rzeźbiarz, znany przede wszystkim jako pejzażysta tatrzański – początkowo uczył się w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie później – w latach 1896-1899 – sam nauczał rysunków jako asystent Edgara Kovátsa. W latach 1899-1900 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Następnie, po 1900 kształcił się jeszcze w Königliche Kunstgewerbeschule w Monachium i w École Nationale des Beaux-Arts w Paryżu u Jeana Léona Gérôme’a. Po powrocie do kraju zamieszkał w Zakopanem. W roku 1910 podróżował do Włoch (pejzaże z Capri) i na Krym. W latach 1912-1916 nauczał w Szkole Zawodowej Kołomyi, a w 1916-1931 w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Należał do towarzystwa „Sztuka Podhalańska”, od 1925 był członkiem TZSP w Warszawie. Od roku 1900 pokazywał swoje prace na licznych wystawach, m.in. wielokrotnie w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w TZSP w Warszawie (stale od 1907), w Poznaniu (udział w Powszechnej Wystawie krajowej 1929 r.). Wystawiał też za granicą w Wiedniu, Berlinie (1910) i Budapeszcie (1930). Po II wojnie światowej uczestniczył w wystawach ZPAP w Zakopanem; w roku 1960 miał tam wystawę jubileuszową. Gałek, uważany za jednego z najlepszych malarzy Tatr, cieszył się dużą popularnością. Jego szczególnie ulubionym rejonem było otoczenie Morskiego Oka. Malował także widoki nadmorskie, sceny rodzajowe i portrety. Projektował kilimy dla zakopiańskiego stowarzyszenia „Kilim”.
