Wojciech Kossak, DOLA UŁANA, 1916

46,2 x 54,0cm - olej, tektura sygn. p.d.: Wojciech Kossak | 1916

Na odwr. przy górnej krawędzi nalepka (pieczęć, czarny atrament): SALON MALARZY POLSKICH | KRAKÓW, FLORYAŃSKA 37. | Nr 325 | Autor Kossak Wojciech | Dzieło Dola ułana los [...] | Rodzaj Olejny | [Cena]; pod nią pieczęć z herbem Kos (herb Rodu Kossaków); p.d. numer (kredka): 12778.

Salon Malarzy Polskich, mieszczący się przy ul. Floriańskiej 37, był prowadzony w latach 1885-1939 przez Henryka Frista i jego synów. Firma, która zyskała sobie uznanie przede wszystkim jako renomowane wydawnictwo, zajmowała się także handlem i wyceną dzieł sztuki.

 

Po wybuchu I wojny światowej Wojciech Kossak został powołany do armii austriackiej, zaś od 1918 służył w wojsku polskim jako major 3. pułku ułanów. Służąc w wojsku artysta także malował: portrety dowódców i kolegów, sceny z pola walki oraz z życia obozowego. Wtedy też powstała nostalgiczna kompozycja przedstawiająca spieszonego kawalerzystę, który trzymając rząd koński żegna się ze swoim wiernym towarzyszem. Motyw ten był dość rzadko przez artystę powtarzany, stąd to namalowane z wielką swobodą dzieło, odznaczające się wysokimi walorami artystycznymi, stanowi gratkę dla kolekcjonerów.

Wojciech Kossak (Paryż 1856 - Kraków 1942 ) – powszechnie znany malarz, postrzegany przede wszystkim jako świetny batalista. Syn i uczeń Juliusza Kossaka kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w Akademii monachijskiej oraz w Paryżu. W latach 1895-1902 przebywał głównie w Berlinie, pracując dla cesarza Wilhelma II. Wiele podróżował, m.in. do Hiszpanii i Egiptu, gdzie wykonywał szkice do zamierzonych panoram. W późniejszych latach kilkakrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych wykonując zamówienia portretowe. W 1913 był mianowany profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach I wojny światowej pełnił służbę wojskową. Był współautorem panoram: „Racławice” (1893-1894), „Berezyna” (1895-1896), „Bitwa pod piramidami” (1901) oraz szkiców do niezrealizowanej „Somosierry” (1900). Z temperamentem i swobodą tworzył szeroko malowane, dynamiczne sceny batalistyczne, historyczne, rodzajowe oraz liczne portrety. Z upodobaniem malował konie. Jego obrazy, gloryfikujące dawne i współczesne artyście polskie wojsko i bohaterstwo żołnierzy, trafiały do patriotycznych uczuć odbiorców i cieszyły się ogromna popularnością.