olej, tektura, wym. 70 x 100 cm, sygnowany p.d."WWodzinowski"
Wincenty Wodzinowski (1866 - 1940) to uczeń Gersona w Warszawskiej Klasie Rysunkowej, a potem Jana Matejki i Włodzimierza Łuszczkiewicza w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Swe malarskie studia uzupełniał także w Akademii Monachijskiej. Związany przez całe artystyczne życie z Krakowem, pozostawał wierny głównemu tematowi w swej twórczości - podkrakowskiej wsi z jej mieszkańcami i obyczajem. Był wziętym malarzem folklorystą, a jego portrety, pejzaże i sceny rodzajowe z życia wsi cieszyły się niezwykłą popularnością. Wielokrotnie powtarzał swe kompozycje, niekiedy nieznacznie je zmieniając, by zaspokoić popyt nabywców.
Praca wykorzystuje ulubiony przez artystę temat wiejski – to nie pozbawiona anegdoty werystyczna scenka rodzajowa, gdzie dwie niewiasty w ludowych strojach krakowskich
przekazują sobie, zapewne w dyskrecji, wiadomość. Towarzyszący im młody mężczyzna od niechcenia przysłuchuje się tym wiejskim plotkom. Świetnie oddana atmosfera wydarzenia i jak zwykle u Wodzinowskiego charakterystyczne typy postaci w lekko i swobodnie malowanych barwnych ubiorach. Pejzaż ledwie obecny, ale uzupełniający przedstawienie.
