Eugeniusz ZAK (1884-1926), Idylla, ok. 1920

olej, papier naklejony na tekturę; 48,5 x 66 cm;
sygn. p. d.: Eug. Zak
Już w 1902 wyjechał do Paryża, rozpoczynając naukę w tamtejszej École des Beaux-Arts, a rok później udaje się w podróż po Europie. Możliwość dogłębnego poznawania w paryskich
galeriach sztuki m. in. Nicolasa Poussin czy Antoine Watteau, ich idyllicznych scen osadzanych we wspaniałych pejzażach, a także możliwość zobaczenia na własne oczy pełnych świeżości widoków Bretanii czy wspaniałych krajobrazów w krajach śródziemnomorskich, a także doświadczenie tamtejszego spokojnego, powolnego stylu życia, zaowocowały serią pejzaży idyllicznych. Eugeniusz Zak jest uznawany za jednego z pierwszych artystów powracających w XX wieku do tego tematu. W jego obrazach zachwyca spokój i ograniczony dynamizm. Najczęściej można zobaczyć w nich tulące się na łonie natury pary kochanków, matki z dziećmi, wędrowców kontemplujących wspaniałość przyrody.
W 1925 roku amerykański krytyk B. J. Kospoth tak pisał o twórczości Zaka: „Jej najbardziej uderzającą cechą jest cudowna jakość dekoracyjna. Obrazy Zaka są malowane nie po to, by je
zawiesić w muzeach, lecz po to, by upiększały pomieszczenia, w których żyją ludzie. W półmroku uśpionych mieszkań ich wspaniałe kolory wibrują niczym struny harfy. Jest w nich coś z techniki freskowej dawnych mistrzów.”
Oferowany obraz powstał zapewne około 1920 roku i stanowi bardziej monochromatyczną wersję pracy znajdującej się obecnie w Muzeum Narodowym w Kielcach (Idylla, olej, płótno;
83,5 x 114,5 cm; sygn. l. d.: Eug. Zak)