Zbigniew Makowski, KSIĄŻKA ARTYSTYCZNA

20,0 x 16,0cm - Książka artystyczna.

Kliknij i obejrzyj całą książkę.

__

KSIĄŻKA ARTYSTYCZNA

[inc.:] Vraisemblablement, Sophie von Kühn...

zszyta na grzbiecie nićmi, 27 kart (54 strony), na zmianę papier czerpany i bibuła ciemnoniebieska, tusz pióro, pędzel, akwarela, gwasz, wycięcia

sygn. na s. 23 p.d.: wg M. E. zm.

Pochodzenie: Kolekcja historyk sztuki Teresy Sowińskiej (1940-2023), autorki wielu publikacji i wystaw, zawodowo związanej z warszawską „Zachętą“.

Kompozycja dzieł artysty nie jest oparta na uzupełnianiu tekstu ilustracjami, na współbrzmieniu dwóch niezależnych elementów – słowa i obrazu. W księgach Makowskiego pismo i rysunek są jednością, przenikają się wzajemnie i łączą, tworząc nierozerwalną całość, dzięki której księga-obiekt staje się autonomicznym dziełem sztuki. Litery, cyfry, znaki, symbole, figury, wizerunki i wyobrażenia układają się w intymną opowieść artysty o sobie samym, o życiu, o ludziach i miejscach, o malarstwie, muzyce, filozofii i religii. Są świadectwem rozległych zainteresowań i erudycji artysty-konesera minionych epok, egzotycznych kultur, obcych języków i tajemnych wierzeń. Stanowią echa jego fascynacji dziełami dawnych mistrzów, zapis artystycznego dyskursu z twórczością artystów współczesnych, próbę sformułowania własnej teoretycznej refleksji nad kanonami i istotą sztuki. Subtelność rysunku, liryzm wyrazu, wrażliwość kolorystyczna i biegłość kompozycyjna sprawiają, że księgi dostarczają miłośnikom malarstwa satysfakcji i radości. Ich skomplikowana symbolika i wielojęzyczne, pełne odniesień do klasyki literatury, poezji, pism filozoficznych i traktatów teologicznych teksty są zaś intelektualnym wyzwaniem dla czytelników. [tekst nie podpis.] Dar Zbigniewa Makowskiego wzbogacił kolekcję książek artystycznych BN, 9 III 2016, https://www.bn.org.pl/aktualnosci/428-dar-zbigniewa-makowskiego-wzbogacil-kolekcje-ksiazek-artystycznych-bn.html#gal1457535105109-7

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Zbigniew Makowski  (Warszawa 31 I 1930 - Warszawa 19 VIII 2019) studiował w ASP w Warszawie w latach 1950-1956, dyplom uzyskał w pracowni Kazimierza Tomorowicza. Początkowo skłaniał się ku surrealizmowi - podczas pobytu w Paryżu w 1962 zetknął się z André Bretonem i międzynarodowym ruchem Phases. Jednak decydujący wpływ na wyraz jego sztuki wywarły pozamalarskie zainteresowania, jakim się oddaje. Jest literatem, poetą, erudytą, zwłaszcza zaś znawcą szerokiego spektrum filozofii i wiedzy tajemnej wielu kultur. Znawstwo to wykorzystuje w swoich pracach malarskich, rysunkowych, a także w unikatowych książkach, które własnoręcznie wykonuje na specjalnie preparowanych papierach. W swych pracach nawarstwia symbole, cytaty i znaczenia w nieczytelny, zdawałoby się, chaos. Wypada jednak wierzyć krytykom, którzy twierdzą, iż prace Makowskiego otwierają przed cierpliwym i intelektualnie przygotowanym „czytelnikiem“ świat swoistej narracji. Sam artysta zaś zwraca uwagę na „permutacyjną“ strukturę swych prac, w których rozmaite cytaty i odniesienia kulturowe przeplatają się z jego prywatną ikonografią. Tak czy inaczej, z pewnością w pracach Makowskiego da się wyróżnić pewien „alfabet“ wizualno-symboliczny, którego elementy pojawiają się w nich stale w różnych konfiguracjach. Należą doń np. takie wizerunki, jak klucz, drabina, studnia, mandala, kielich itp. Otaczają je napisy, często łacińskie, a także pojedyncze cyfry, litery, ornamenty. Określił je ktoś jako rebusy o wielkiej urodzie, które można odczytywać, można też kontemplować. Od roku 1982 artysta przestał wystawiać, ale nie tworzyć. Powstają wówczas prace będące rodzajem nowoczesnego notatnika, rozpoczętego jeszcze w latach 60., do którego artysta powraca z nowymi przemyśleniami. Artysta jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. Norwida (1973) i Nagrody im. Jana Cybisa (1992). Jego wielka kompozycja "Mirabilitas secundum diversos modos exire potest a rebus" (1973-1980) zdobi genewską siedzibę ONZ jako dar rządu polskiego.