drzeworyt japoński, tusz, papier, 24x15 cm (wymiar papieru), sygnatura artysty
Drzeworyt pochodzi z magazynu „Isho Sekai (Świat designu)”, nr 1. Wydany w Tokio w 1901 r. (Meiji 34). Analogiczny egzemplarz znajduje się w kolekcji biblioteki Harvardu.
Numer pierwszy magazynu "Isho Sekai" został w całości zilustrowany przez artystę o imieniu Sawa Kyukou, drzeworyty wyciął Watanabe Takijirō, a wydawcą było "Seibikai" (Stowarzyszenie Wykwintne Piękno). "Seibikai" zostało założone w Tokio w 1900 roku przez Shobei Kitajimę. W epilogu magazynu "Isho Sekai" wyjaśniono, że periodyk jest publikowany co miesiąc, piątego dnia miesiąca, dostarczając projektantom najnowszych osiągnięć w dziedzinie projektowania kimon, farbowania tkanin i tkania wzorów. Wiele wzorów po 1900 roku filtrowało ówczesną zachodnią estetykę secesji i adoptowało ją do tradycyjnych form japońskich.
Prezentowany drzeworyt to kuchi-e, dosłownie "obraz ust". Termin odnosi się do szczególnego rodzaju japońskiego druku drzeworytniczego, który służył jako frontispis magazynów artystyczny, czasopism literackich i powieści pod koniec XIX i na początku XX wieku. Druki te były tworzone przez renomowanych artystów, którzy współpracowali z wydawcami w celu stworzenia efektownych wizualnie i tematycznie ilustracji, które uzupełniały towarzyszące im dzieła literackie. Kuchi-e odegrało znaczącą rolę w popularyzacji sztuki i zaprezentowało talenty wybitnych artystów tamtych czasów.
