Litografia barwna, 26 x 21 cm (arkusz), sygn.. na płycie p.d. „HB” oraz miejsce i data „Baranowicze 23/X 1916” l.d.
Henryk Barwiński, właśc. Henryk Teodor Hertz, ps. Kirkor, Zwidlicz (ur. 23 kwietnia 1877 w Warszawie, zm. 8 grudnia 1970 tamże) – polski aktor, reżyser, rysownik. 1970 tamże) – polski aktor, reżyser, rysownik.
W 1904 otrzymał powołanie do wojska na front rosyjsko-japoński, aby
tego uniknąć przeniósł się do Krakowa i tam kontynuował grę aktorską. Od 1906
równolegle studiował rzeźbiarstwo na Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem
Konstantego Laszczki. W 1913 został członkiem zarządu Związku Artystów i
Artystek Teatrów Polskich w Galicji.
4 sierpnia 1914 we Lwowie zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich,
przydzielono go do 1 pułku piechoty I Brygady, początkowo w 2 kompanii II
baonu, a następnie w 4 kompanii III baonu. Awansował na podporucznika i
otrzymał funkcję adiutanta III baonu. Zorganizował teatr legionowy, zaprojektował
medal uświetniający imieniny Józefa Piłsudskiego w 1917. Odmówił złożenia
przysięgi na wierność cesarzowi i jesienią 1917 powrócił do Lwowa, gdzie
wstąpił go zespołu tamtejszego Teatru Miejskiego.W 1920 walczył w obronie
Lwowa, do rezerwy przeszedł w stopniu kapitana. Za bohaterski udział w walkach
dwukrotnie otrzymał Krzyż Walecznych.
Julian Sas-Kulczycki (ur. 6 czerwca 1887 w Drohomirczanach, zm. 12 stycznia 1946 w Krakowie) – pułkownik żandarmerii i korpusu kontrolerów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
W 1904 otrzymał powołanie do wojska na front rosyjsko-japoński, aby tego uniknąć przeniósł się do Krakowa i tam kontynuował grę aktorską. Od 1906 równolegle studiował rzeźbiarstwo na Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W 1913 został członkiem zarządu Związku Artystów i Artystek Teatrów Polskich w Galicji.4 sierpnia 1914 we Lwowie zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich, przydzielono go do 1 pułku piechoty I Brygady, początkowo w 2 kompanii II baonu, a następnie w 4 kompanii III baonu. Awansował na podporucznika i otrzymał funkcję adiutanta III baonu. Zorganizował teatr legionowy, zaprojektował medal uświetniający imieniny Józefa Piłsudskiego w 1917. Odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi i jesienią 1917 powrócił do Lwowa,.W 1920 walczył w obronie Lwowa, do rezerwy przeszedł w stopniu kapitana. Za bohaterski udział w walkach dwukrotnie otrzymał Krzyż Walecznych.Od sierpnia 1914, podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich oraz cesarskiej i królewskiej Armii. Był oficerem 1 pułku piechoty Legionów Polskich, w którym dowodził plutonem i kompanią.Za udział w bitwie pod Łowczówkiem /22-25 XII 1914/ otrzymał Order Virtuti Militari.
Z dniem 15 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia majora nadanego przez gen. Bolesława Roję. Zorganizował i kierował Strażą Bezpieczeństwa, formacją utworzoną na wzór c. i k. Żandarmerii Krajowej. 15 grudnia 1919 został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Generalnego „Łódź” do 1 Dywizjonu Żandarmerii w Warszawie na stanowisko dowódcy dywizjonu[6]. Od stycznia 1921 zajmował stanowisko szefa sztabu w Dowództwie Żandarmerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. 16 czerwca 1921 wyznaczony został na stanowisko dowódcy 8 Dywizjonu Żandarmerii w Grudziądzu, a później w Toruniu. W czasie przewrotu majowego 1926 opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego.
