Technika wykonania dzieła - instrument lutniczy, wykonany techniką klasyczną, w nurcie szkoły Polskiej, Drewno, lakier spirytusowy, politurowy.
Wymiary dzieła - długość 59,65 cm, szerokość 3,95/16,6/10,8/19,9 cm, głębokość 9,4 cm
Sygnatura dzieła - odręczna metka lutnicza: "Józef Radzikowski; Łódź; X; J-L-R; 1956", Opinia wydana przez "Pracownia Lutnicza J. T. Kubicki", Warszawa 10.10.21 r.
Rok powstania - 1956
Skrzypce 4/4, mistrzowskie
Instrument jednego z najwybitniejszych polskich lutników ubiegłego stulecia, z okresu pełnienia przez twórcę urzędu wiceprezesa "Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników".
Instrument jest jednym z bardzo nielicznych skrzypiec wykonanych przez J. Radzikowskiego (II) w tym okresie i posiada znaczącą wartość historyczną.
Skrzypce przeszły gruntowną renowację i rekonstrukcję, posiadają oryginalny, jasny, gładki lakier, z nielicznymi ubytkami, oraz zdobienia z kości jeleniej i masy perłowej.
Instrument posiada donośne i głębokie brzmienie o charakterze raczej surowym..
O Autorze
Józef Radzikowski II (ur. 8.02.1888 w Łodzi, zm. 31.07.1974 tamże)
Wybitny polski artysta lutnik, członek założyciel "Stowarzyszenie Polskich Artystów Lutników" (1954 r., przemianowany na "Związek Polskich Artystów Lutników" w 1981 r.)
1948-49: skarbnik cechu budowniczych instrumentów
1954-57: Wiceprezes SPAL
1961-63: Prezes SPAL
Syn i uczeń Józefa (I) i Ksawery Radzikowskich.
od 1904 czeladnik w pracowni ojca i M. Kannicha (I) w Warszawie;
1910-12' uczeń T. Panufnika.
1912-do śmierci: prowadził pracownię po swoim ojcu, w Łodzi.
1905- wstąpił do PPS, aresztowany i więziony po rewolucji 1905-07. 1933-34 wykładał w prowadzonym przez T. Panufnika Oddziale Lutniczym Szkoły Rzemieślniczo-Przemysłowej w Warszawie. Pod koniec IIWŚ wywieziony do Niemiec, wrócił VI 1945.
Zbudował nieliczne instrumenty, najczęściej wg. modelu "Amatise' A. Stradivariego, o donośnym, pełnym, choć nieco surowym brzmieniu. Stosował złoto-żółty lakier, kartki odręczne. Jako jeden z nielicznych w Polsce budował smyczki.
Największą sławę zdobył jako kor. i konserwator oraz ekspert (w czasie okupacji hitlerowskiej ukrywał w prc. wiele cennych, zabytkowych instrumentów). Po 1945 ograniczył się do (z nielicznymi, żadkimi wyjątkami) tego typu prac i wyrobu metalowych strun.
Kraków 1936- IX miejsce za skrzypce na OKiWIS
Poznań 1952- wystawa "Skrzypce w Polsce
Liege 1954- Nagroda w konkursie kwartetów smyczkowych i wystawa "Polskie Instrumenty Smyczkowe"
1955- oznaczony złotym krzyżem zasługi.
Cieszył się uznaniem i przyjaźnią wielu wybitnych wiolinistów polskich, jak G. Bacewicz, I. Dubiska, W. Wiłkomirska, S. Wroński, S. Kamasa, K. Kulka, B. Górzyńska i in.
