Ładny egzemplarz z delikatnym, obustronnym połyskiem menniczym.
Dobrze zachowane detale, delikatna nieświeżość najwyższych partii reliefu.
Urody nadaje delikatnie tworząca się patyna od obrzeża.
Nominał wprowadzony reformą z 11 stycznia 1924 roku bity w tym wzorze od 1932 roku. Zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta RP z 27 sierpnia 1932 roku monetami tymi można było spłacać zobowiązania do kwoty maksymalnie 1 000 złotych. Moneta pozostająca w obiegu do listopada 1939 roku.
Moneta bita w Warszawie w latach 1932 i 1933 oraz w Londynie (bez znaku mennicy) w roku 1932. Najwyższy nakład wybito w 1932 w Londynie (6 000 000 sztuk), najniższy w Warszawie w 1933 (2 800 000 sztuk).
Awers: orzeł w koronie, w otoku legenda: RZECZPOSPOLITA POLSKA 10 ZŁOTYCH 10, pod ogonem orła rok. Pod łapą orła herb Kościesza – znak Mennicy Państwowej w Warszawie.
Rewers: głowa kobiety (Polonii) w czepcu w lewo, w otoczeniu kłosów zboża.
