3 (grosze), 1777; Aw: Poziomy napis WOŁOCZYSK 1777, u g...

Wołoczysk, 3 (grosze), 1777; Aw: Poziomy napis WOŁOCZYSK 1777, u góry dwie, a u dołu jedna pięcioramienna gwiazda, całość otoczona wieńcem z małymi listkami; Rw: Nominał, po bokach pięcioramienne gwiazdki, całość otoczona wieńcem z małymi listkami; H-Cz. 8148 (R3), Sikorski - Pieniądz Zastępczy Majątków Ziemskich T.V s. 42–43; mosiądz, 1.08 g, resztki patyny.
Zastępcza moneta wsi Wołoczyska nad rzeką Zbrucz, w powiecie starokonstantynowskim (obecnie na Ukrainie w obwodzie chmielnickim), będącej własnością hrabiego Fryderyka Moszyńskiego.
Hrabia był synem Jana Kantego Moszyńskiego i Fryderyki Augusty (nieślubnej córki elektora saskiego na tronie polskim, Augusta II Mocnego i hrabiny Anny Konstancji Cosel). Ziemie wokół Wołoczyska zakupił w 1772 roku. Od początku inwestował w infrastrukturę wsi (budowle gospodarskie, kościół parafialny, założył nawet bank), a także wybudował murowany pałac. W roku 1775, w wyniku swoich działań, uzyskał od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywilej organizacji sześciotygodniowych targów przed Zielonymi Świątkami.
Przystępując do konfederacji targowickiej stał się osobą znienawidzoną w Rzeczypospolitej. W czasie insurekcji kościuszkowskiej, 28 czerwca 1794 roku, rozjuszony tłum warszawski domagał się jego powieszenia, lecz dzięki interwencji Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego zdołał wyrwać się z okowów śmierci. Powrócił na swoje ziemie, a z upływem lat sprzedawał częściowo swe włości. Umarł bezpotomnie. Po jego śmierci majątek rodzinny przejął jego daleki krewny Ignacy Moszyński, a następnie jego syn, Piotr Moszyński. Sprawował on nad nim pieczę przez osiem kolejnych lat. W roku 1826 został aresztowany za działalność patriotyczną. Skazano go na zsyłkę sybirską. Ostatecznie swój majątek Moszyńscy sprzedali w 1860 roku.