Jan Lebenstein, L’OR ET L’ARGILE, 1970

81,0 x 130,0cm - technika mieszana, olej, płótno sygn. p.d.: Lebenstein 70

sygn. na odwr. na płótnie p.g.: Lebenstein 1970 | 81 x 130 cm technique mixte | „L’or et l’argile“

Na pionowej listwie krosna nalepka CBWA Zachęta z danymi obrazu i nr. kat. 103; na g. listwie krosna oł. tytuł: (L’OR ET L’ARGILE), dwie nalepki: francuska nalepka transportowa z danymi obrazu, obok nalepka tuszem: expo ZACHETA | VARSOVIE | N 4/32

 

Obraz wystawiany i opisany:

– Jan Lebenstein, Galeria Zachęta, Warszawa IV – V 1992, spis kat. na wkładce, poz. 103.

 

Tędy do nowoczesności – te słowa wypowiedział Jan Lebenstein wkraczając w podziemia Luwru. Jest artystą, który – jak pisze Łukasz Kossowski – ma pełną świadomość przynależności do kulturowego dziedzictwa. Dla mnie podziemia Luwru były po prostu jednym ze źródeł. Nie jestem sumerologiem ani egiptologiem, ale gdzieś intuicyjnie człowiek ma potrzebę poznania odległych cywilizacji, które są kolebką naszej. Stare cywilizacje Babilonu, Grecji i Rzymu fascynowały Lebensteina i przekształcał je na własne tworzywo malarskie.

Fascynację starożytną kulturą odnajdujemy w prezentowanym obrazie Złoto i glina. Wejścia do starożytnego miasta strzeże górujący nad bramą asyryjski demon Pazuzu, mający odstraszać złe moce. Wykonany z brązu posążek mógł artysta zobaczyć oglądając zbiory Luwru. Tytułowe złoto i glina nawiązują z jednej strony do bogactwa starożytnej Mezopotamii, a z drugiej wskazują na materiał, z którego powstawały budowle w tym regionie.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

 

 

Jan Lebenstein (Brześć Litewski 1930 - Kraków 1999) w latach 1948-1954 studiował malarstwo w ASP w Warszawie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 wziął udział w wystawie w warszawskim Arsenale. Zaprzyjaźniony w czasie studiów z Mironem Białoszewskim, swą pierwszą wystawę indywidualną pokazał w 1956 w Teatrze na Tarczyńskiej. W 1959 zdobył Grand Prix de la Ville de Paris na I Biennale Młodych w Paryżu i w tym roku przeniósł się na stałe do Paryża. Po seriach "figur kreślonych" (na papierze milimetrowym) i "figur hieratycznych" z lat 1955-1958 maluje cykl "figur osiowych" (1958-1962), które wystawia w Paryżu i USA. Równolegle w 1960 zaczyna rysowane "karnety", rodzaj dziennika, który w przyszłości dostarczy motywów wykorzystanych w obrazach. W latach 1964-1965 maluje "Bestiarium", cykl fakturowych, archaizowanych stworów przypominających prehistoryczne wykopaliska. Bezpośrednio po nich wprowadza do swych obrazów postaci ludzkie i fantastyczne, odgrywające sceny ni to mitologiczne, ni to ze snu, często przesycone erotyką. W 1970 projektuje witraże dla Centre du Dialogue w Paryżu. W W 1971 otrzymuje obywatelstwo francuskie 1974 powstają gwasze inspirowane Folwarkiem zwierzęcym George'a Orwella. W latach 1976-1989 tworzy wyłącznie w technice gwaszu i pastelu, podejmując tematykę mitologiczną i zaczerpniętą z Biblii: cykle ilustracji do Księgi Hioba (wyd. 1979) i do Apokalipsy (wyd. 1986) w nowych przekładach Czesława Miłosza. W 1989 powraca do malarstwa olejnego (cykl "Pergamon"). Artysta otrzymał m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976, Nagrodę Muzeum Archidiecezji Warszawskiej w 1985, Nagrodę im. Jana Cybisa w 1987.