na odwrocie liczne notatki prywatne autora.
Andrzej Szewczyk, niezapomniany, neoawangardowy „erudyta wrażliwości”, jeden z najciekawszych polskich artystów powojennych, urodził się w 1950 r. w Szopienicach, zmarł w Cieszynie w 2001 r. Studiował w Instytucie Wychowania Plastycznego na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach Filia w Cieszynie (1974 - 1978). Uprawiał malarstwo, rzeźbę, rysunek, tworzył książki artystyczne, autor environments i akcji artystycznych. Publikował teksty teoretyczne i analityczne. Od 1977 roku należał do elitarnego grona artystów związanych z warszawską Galerią Foksal. Praktykował malarstwo jako prostą i podstawową czynność, w której odkrył analogie do procesu zapisywania.
Obiekt - obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu, zamknięty w drewnianej ramie w formie gabloty (oszklony z dwóch stron, rama gruba, nadająca obrazowi przestrzenności). W gablocie tektura wycięta w kształt prostego domu, w dolnej części pomalowana farbą w kolorze błękitu paryskiego. W części środkowej - nieregularne formy wypukłe w postaci przestrzennych nacieków. W górnej części farba nałożona niedbale, odsłania naturalny kolor tektury.
Obiekt - obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu, zamknięty w drewnianej ramie w formie gabloty (oszklony z dwóch stron, rama gruba, nadająca obrazowi przestrzenności). W gablocie tektura wycięta w kształt prostego domu, w dolnej części pomalowana farbą w kolorze błękitu paryskiego. W części środkowej - nieregularne formy wypukłe w postaci przestrzennych nacieków. W górnej części farba nałożona niedbale, odsłania naturalny kolor tektury.
