Dzięki determinacji i innowacyjności swoich działań artystycznych, Ryszard Winiarski jest dziś określany jako jeden z najbardziej charakterystycznych artystów drugiej połowy XX wieku w Polsce. Jego nowatorstwo jest doceniane przez kolekcjonerów sztuki. Na przestrzeni ostatnich 20 lat obserwuje się znaczny wzrost cen prac artysty, co powodowane jest rosnącą świadomością wartości inwestycyjnej sztuki polskiej drugiej połowy XX wieku.
Ryszard Winiarski to niewątpliwie jeden z najwybitniejszych polskich przedstawicieli abstrakcji geometrycznej i indeterminizmu w sztuce. Na scenie artystycznej Winiarski pojawił się nieoczekiwanie w 1966 roku, kiedy to świeżo po obronie dyplomu na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, otrzymał główną nagrodę na odbywającym się w Puławach Sympozjum Artystów Plastyków. Artysta, zanim rozpoczął studia plastyczne na Wydziale Malarstwa, ukończył Politechnikę Warszawską, gdzie uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej. Jeszcze podczas studiów technicznych uczęszczał do pracowni Aleksandra Kobzdeja jako wolny słuchacz. W latach późniejszych studiował także scenografię i typografię. Równoczesne silne zainteresowanie sztuką i nauką miało decydujący wpływ na kształt jego praktyki i teorii artystycznej, którą konsekwentnie rozwijał przez całe życie.
Koncepcja obrazów o konstrukcji zdeterminowanej przez przypadek – rzut monetą lub kostką do gry, najpewniej zrodziła się na seminarium profesora Mieczysława Porębskiego poświęconym związkom nauki i sztuki. W 1966 roku Winiarski zaproponował pracę dyplomową pt. Zdarzenie-informacja-obraz. Już wtedy dzieło poddaje ścisłemu rygorowi kompozycyjnemu opierającemu się na zespoleniu gestu plastycznego z matematycznymi zagadnieniami, takimi jak statystyka, rachunek prawdopodobieństwa czy teoria gier. Działaniom tym pozostaje wierny przez znakomitą większość swojej kariery artystycznej pozostawiając po sobie dzieła-obszary będące produktem procesu teoretycznego i myślowego.
Przypadek w grze dla trzech z 1999 roku stanowi jedną z ostatnich prac artysty, który zmorzony chorobą przez ostatnie lata życia nie mógł tworzyć.
