Jan Krystian Brzeski i Jerzy Rudolf Legnicki (1602–1621), Talar, 1611, Złoty Stok; Aw: Popiersie Jana Krystiana Brzeskiego zwrócone w prawo, wokoło napis D G IO - HANN CHRISTI - AN ET wraz z dwiema tarczami herbowymi i znakiem mennicy; Rw: Popiersie Jerzego Rudolfa Legnickiego zwrócone w lewo, po jego bokach data 16–11, wokoło napis GEOR RVD FRA D - SIL LIG ET BREG - przedzielony tarczami herbowymi; Dav. 7715, F.u.S. 1472, Kop. 5076 (R3); srebro 28.76 g; delikatne pęknięcie na obrzeżu, stara patyna, dość ładny egzemplarz. Mennicę w Złotym Stoku założyli w 1507 roku książęta ziębicko-oleśniccy bracia Albrecht i Karol, wnukowie króla Czech Jerzego z Podiebradów. Zadaniem mennicy było bicie monet jak i skupowanie złota wydobywanego w tutejszych Karola Krzysztofa jego księstwo przeszło pod władanie króla Czech. Miasto, które popadało w długi w roku 1581 odkupił wielki szambelan Królestwa Czech Wilhelm z Rožemberku (Wilhelm von Rosenberg), uchodzący za najbogatszego możnowładcę w Czechach. Za zgodą cesarza Rudolfa II Habsburga bił w złotostockiej mennicy złote dukaty i srebrne talary, aż do śmierci w 1592 roku. W 1599 roku Piotr Wok, brat Wilhelma sprzedał miasto (za okazyjne 15.000 talarów) księciu brzesko-legnickiemu Joachimowi Fryderykowi, który zmarł w 1602. Władza przeszła w ręce małżonki, Anny, która 3 lata później również zakończyła żywot. Ponieważ potomkowie nie byli jeszcze pełnoletni na okres ich wejścia w dorosłość opiekę nad nimi oraz księstwem przejął ich wuj, książę ziębicko-oleśnicki Karol II. Mennica w Złotym Stoku biła ich wspólne srebrne i złote monety od 1602 do 1621 roku.
