II RP Unikatowa Plakieta Brąz - Porucznik Stanisław Bałanda, Ministerstwo Spraw Wojskowych 1918/19

Wyjątkowa olbrzymia plakieta z brązu przedstawiająca Porucznika Stanisława Bałanda (1885-1948), Oficera Wojska Polskiego, Szefa Wydziału Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wykonana w charakterystycznym, realistycznym stylu. Relief ukazuje profilowy portret w mundurze oficerskim wz.17 w stopniu porucznika, z wyraźnie zaznaczonymi detalami umundurowania i wyrazistą charakterystyką rysów twarzy. Autorstwa nieznanego utalentowanego artysty.
Wymiary: 47,4cm x 32,4cm.

Na dolnym pasie plakiety widnieje inskrypcja: „POR. ST.BAŁANDA SZEF WYD. PERS. M.S. WOJSK”, co sugeruje, że obiekt ten mógł być elementem upamiętniającym jego służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Styl wykonania oraz precyzja detali oraz wskazują na warsztat doświadczonego medaliera, a sama forma wpisuje się w tradycję sztuki wojskowej i patriotycznej, często wykorzystywanej w oficjalnych upamiętnieniach.
Plakiety tego rodzaju oraz rozmiaru były często wykonywane jako hołd dla zasłużonych oficerów, umieszczane w instytucjach wojskowych, urzędach bądź przekazywane jako pamiątki honorowe. Doskonały przykład rzeźby pamiątkowej o dużym znaczeniu historycznym i kolekcjonerskim.
Stan zachowania dobry jak na zdjęciach. W lewej górnej części ślad po uszkodzeniu, prawdopodobnie przestrzelona oraz profesjonalnie naprawiona.
"Bałanda Stanisław Franciszek Antoni
ur. 13 VI 1885 w m. Jeleśnia k. Żywca, s. Bronisława i Klementyny z d. Waligóra.
Ukończył gimnazjum w Krakowie oraz tamtejszą Akademię Handlową, uzyskał absolutorium na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1911 należał do ZS. Od 5 VIII 1914 w oddziałach strzeleckich J. Piłsudskiego, następnie w LP. Mianowany 24 XII 1914 do stopnia chor. art., awansowany 17 IX 1915 do stopnia ppor. art. Oficer parku amunicyjnego (dowódca kolumny art. PA/1. Od 2 do 16 I 1917 był słuchaczem kursu w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Rembertowie. Po kryzysie przysięgowym (VII 1917) w Polskim Korpusie Posiłkowym – I oficer bat. haubic. Po Rarańczy (15–16 II 1918) internowany w Szeklence. Był oskarżony w procesie legionistów w Marmaros-Sziget (8 VI – 2 X 1918). Po umorzeniu postępowania sądowego wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej obejmując 31 X 1918 referat personalny w dowództwie. 8 XI 1918 awansował na por. art. ze starszeństwem z 12 X. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Przyjęty do WP reskryptem Rady Regencyjnej z 31 X 1918 i dekretem z 8 XI 1918 mianowany (zatwierdzony w stopniu) por. ze starszeństwem z 12 X 1918 i kolejno dekretem z 4 XII 1919 z dniem 1 XII 1919 kpt. art. Służył w MSWojsk., kierował referatem personalnym w gabinecie ministra spraw wojskowych. Zweryfikowany po wojnie w stopniu mjr. art. ze starszeństwem z 1 VI 1919, zajmował stanowisko w Biurze Szefa Administracji Armii. 15 VIII 1924 awansował na ppłk. art. Przeniesiony do służby uzbrojenia, służył w Inspektoracie Techniki Uzbrojenia (1928) i w Wojskowym Zakładzie Zaopatrzenia Uzbrojenia w Warszawie (1932). 30 VI 1933 przeszedł w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie. Pracował w Obronie Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej, był wiceprezesem okręgu stołecznego ZLP. Po kampanii 1939 roku przedostał się na zachód. W VII 1940 skierowany do obozu do Stacji Zbornej Oficerów w Rothesay na wyspie Bute. Po wojnie pozostał na obczyźnie. Zmarł 1 I 1948 w Londynie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Streatham Park. Żonaty z Natalią Wandą z d. Prunmajer. Odznaczony KN, OOP 5. kl., KW x2, Złotym KZ oraz rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 4. kl., austr. Złotym Krzyżem Zasługi na Wstędze (11 XI 1916)."

Źródło biogramu: https://zolnierze-niepodleglosci.pl/żołnierz/181896/