Ładny egzemplarz pierwszego rocznika groszy wikariackich Augusta III.
Królowie Polscy, a dokładniej August II Mocny i August III Sas jako elektorzy sascy w określonych przypadkach (już od XIV) stawali się zastępcami (w zakresie administrowania) Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Miało to miejsce w sytuacji śmierci Cesarza na czas tzw. bezkrólewia. August III (Fryderyk August II) wikariuszem był dwukrotnie – w latach 1740-1742 (po śmierci Cesarza Karola VI) i w roku 1745, gdy zmarł Cesarz Karol VII. Elektorzy sascy jako wikariusze pozostawili istotny ślad swoich działań w numizmatyce polskiej, do której z pewnością zaliczyć możemy mennictwo obce władców Polski. Przy czym ślad ten jest znacznie wyraźniejszy w monetach Augusta III, który jest emitentem większej liczby (odmian) monet wikariackich. Na bitych w latach 1740-1742 (ale też i w 1745 r.) również w mennicy w Dreźnie monetach wikariackich używał on w swej tytulaturze także określenia REX POL. Z czasów pierwszego interregnum w Cesarstwie pochodzą grosze, dwugrosze, półtalary, talary (w tym podwójne), dukaty.
Awers zdobi popiersie królewskie w prawo otoczone napisem D(ei) : G(ratia) : FRID(ericus) : AUGUST(us): REX : POL(oniarum) : DUX : SAX(oniae) : ARCHIMARESCHALL ET ELECTOR.
Rewers dominuje dwugłowy orzeł (tarcze herby umieszczone są w jego korpusie) w otoczeniu napisu IN PROVINCIIS IVR SAXON PROVISOR ET VICARIUS 1740. Uważne oko wypatrzeć może także wyobrażenie Orderu Orła Białego.
Srebro, waga 1,8g, średnica 21,2 mm.
