Szymon Mondzain (1888 Chełm - 1979 Paryż), Martwa natura, po 1965 r.

olej, płótno, 46 × 60 cm
sygn. l. d.: „Mondzain”

na odwrocie napis (częściowo zatarty i słabo czytelny): „Mondzain N 2 Catalogue /S/..../|Campagne Ier |Paris XIVe”

Wystawiany:
– „Szymon Mondzajn i École de Paris. Polska awangarda malarska II połowy XX wieku. Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Muzeum Narodowe Gdańsk, Oddział Sztuki Nowoczesnej- Pałca Opatów, 21.02 – 22.04. 2015 r.

Reprodukowany:
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2013, s. 21
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2018, s. 19

W martwych naturach Mondzain objawia się jako wspaniały kolorysta. Artysta buduje kompozycje nie tylko na bazie zastosowanych atrybutów, ale może właśnie przede wszystkim, poprzez harmonijny dobór plam barwnych, które choć zestawiane na zasadzie zróżnicowania temperatury kolorystycznej, idealnie się dopełniają. Dzięki temu zabiegowi, martwe natury w twórczości Mondzaina nie są jedynie werystycznym odzwierciedleniem rzeczywistości, ale są przekształcone przez filtr niezwykłej wrażliwości artystycznej malarza, zyskując tym samym głębszy sens. Mondzain w swoich kompozycjach posługiwał się ulubionymi atrybutami i materiałami, które odnaleźć można na rożnych obrazach.
„Mondszajn szczycić się może swym kolorytem soczystym, bogatym i głębokim. Nie goni, jak impresjoniści, za ułudą pochwycenia ulotnych odcieni światła i łuski kameleonowej zmiennej gry atmosfery. Oddaje tonacje barwne tematu najbardziej ważkie i ekspresyjne.”
E. Woroniecki, Szymon Mondszajn, „Tygodnik Ilustrowany” 1924, połr. II, s. 575