Jerzy TCHÓRZEWSKI (1928-1972), Bez tytułu, 1985

tusz, flamaster, karton; 33 x 23 cm;
sygn. i dat. l. d.: J. Tch 85.

Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej odmiany surrealizmu. Na kształt jego twórczości największy wpływ miało środowisko artystyczne powojennego Krakowa. Wziął udział w wielu ważnych wystawach, m.in. w krakowskiej Wystawie Sztuki Nowoczesnej w 1948 roku. Wystawiał z Grupą Krakowską. Był też uczestnikiem wystawy w Arsenale w 1955 roku. Przez całe malarskie życie sięgał do poetyki surrealnej używając charakterystycznych, odrealnionych form i znaków z pogranicza ekspresji i metafory. Z ducha romantyk wypowiadał się w systemie znaków bliskich nadrealizmowi. Laureat nagrody im. Jana Cybisa. Wystawiał na Biennale w Wenecji, współpracował z międzynarodową surrealistyczną grupą Phases. Urodził się w 1928 roku w Siedlcach, zmarł w Warszawie w 1995 roku. Uczeń Zbigniewa Pronaszki w ASP w Krakowie. Od 1962 do 1998 roku prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Profesor zwyczajny.