Maja Berezowska (1893-1978), Amory, 1954

Akwarela, tusz, papier; wym.: 31 x 22 cm; sygn. p. d.: Maja Berezowska 54

Praca oprawiona.

Berezowska Maja (Maria) (1898-1978): malarka i rysowniczka; studiowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i ASP w Krakowie (u J. Pankiewicza) oraz w akademii monachijskiej; w l. 1932-37 mieszkała we Francji (m.in. studiowała w pracowni J. Pankiewicza w Paryżu); w l. 1942-45 była więziona na Pawiaku i w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück (trafiła tam za cykl rysunków ośmieszających Hitlera); po wyzwoleniu krótko mieszkała w Szwecji, do Polski powróciła w 1946; debiutowała w l. 20. jako karykaturzystka w czasopiśmie „Szczutek”; współpracowała z prasą, m.in. ze „Szpilkami”, „Cyrulikiem Warszawskim”, „Przekrojem”, „Teatrem”; oraz z pismami francuskimi, m.in. „Le Figaro”, „Ici Paris”, „Le Rire”, „La Vie Parisienne”; realizowała głównie wdzięczne, nastrojowe rysunki piórkiem (czasem lawowane akwarelą lub gwaszem); zasłynęła jako ilustratorka utworów literatury polskiej (M. Reja, J. Kochanowskiego, I. Krasickiego) i światowej (F. Villona, G. Boccaccia, G. Lessinga, J.W. Goethego, H. Heinego); w jej rysunkach dominowała tematyka miłosna, często frywolna; malowała też kwiaty (Tulipany w wazonie, ok. 1960), sceny rodzajowe (Erotyk, 1956; W drodze, ok. 1960; W alkowie, 1962) i portrety; tworzyła plakaty, projektowala kostiumy dla gwiazd rewii i kabaretów (m.in. dla H. Ordonówny, Z. Pogorzelskiej) oraz scenografie teatralne (m.in. do programu kabaretowego Mira i satyra w Teatrze 13 Rzędów, komedii A. Fredry, Verbum nobile S. Moniuszki); twórczość B. (prace malarskie, projekty kostiumów i dekoracji, rysunki) była prezentowana na kilkudziesięciu wystawach w Polsce.