Julian Fałat (1853 Tuligłowy - 1929 Bystra), Scena z polowania

akwarela, tektura, 30 × 70 cm
sygn. i opisany p. d.: „jFałat Nieśwież”
na odwrocie nalepka z salonu Czesława Garlińskiego z Warszawy

„Kochany panie Julianie, Bóg cię tu zesłał – kochaj Nieśwież, jak Nieśwież ciebie pokochał.”
Słowa wypowiedziane przez księcia Macieja podczas pożegnalnego toastu, wieńczącego niemal miesięczny pobyt artysty w majątku książąt Radziwiłłów na Polesiu. (cyt. za: J. Fałat, „Pamiętniki”, Katowice 1987, s. 159)

„O czwartej rano, przy 20-stopniowym mrozie, stajemy w Borodzieju, o 13 wiorst od Nieświeża. Maleńka zasypana śniegiem stacyjka (…) – oto moje pierwsze wrażenie. Śnieg skrzypi pod nogami, mróz trzaskający: to inny świat, inna zima, niż te, które oglądałem dotychczas.”
(J. Fałat, „Pamiętniki”, Katowice 1987, s. 140). 13 lutego 1886 r. to data przełomowa w karierze zawodowej Fałata. Tego dnia artysta
przybył do Nieświeża, by za pomocą pędzla udokumentować przebieg polowań zorganizowanych przez księcia Antoniego Radziwiłła dla goszczącego w jego majątku Wilhelma Pruskiego. Podczas trwającego kilka tygodni pobytu na Polesiu, Fałat towarzyszył przyszłemu cesarzowi, a wydarzenie to odbiło się dużym echem wśród społeczeństwa i prasy. Artysta znalazł się „na językach” wszystkich, a były to pełne zachwytu oceny powstałych w tym czasie prac. Od tego momentu malarstwo o tematyce myśliwskiej, do tej pory kojarzone przede wszystkim z twórczością Kossaka i Chełmońskiego znalazło nowego koryfeusza. Sceny z polowań zdominowały dorobek artystyczny Fałata. Motywów oraz inspiracji dostarczała malarzowi także nobilitująca funkcja nadwornego artysty cesarza Wilhelma II Hohenzollerna, któremu tak, jak podczas pobytu w Nieświeżu, tak podczas polowań w lasach wokół pałacyku myśliwskiego Hubertusstock, Fałat niestrudzenie towarzyszył służąc swoim pędzlem. Obrazy i akwarele poświęcone polowaniom cieszyły się bardzo dużym uznaniem wśród krytyków i społeczeństwa. Eksponowane na międzynarodowych wystawach i salonach sztuki w zagranicznych ośrodkach życia artystycznego takich, jak Berlin, Monachium, Paryż, Madryt, zyskiwały powszechne zaciekawienie. Prace te były również wielokrotnie wyróżniane prestiżowymi nagrodami: Złotym Medalem II klasy na VI Międzynarodowej Wystawie Sztuki w monachijskim Glaspalast oraz Grosse Goldene Medaille für Kunst na Wielkiej Akademickiej Wystawie Sztuki w Berlinie. Nie bez znaczenia na taki stan rzeczy zapewne miała wyrosła z polskiej kultury szlacheckiej afirmacja myślistwa i łowiectwa. Tematyka ta w połączeniu z umiejętnością Fałata do odwzorowania natury z naciskiem na jej impresyjny wymiar oraz biegłością artysty w trafnym postrzeganiu zachowań i fizjonomii postaci, stanowiła przepis na dzieło wielce pożądane. W obrębie dzieł inspirowanych łowiectwem, można wyodrębnić u Fałata i przytoczyć za Malinowskim cztery zasadnicze kręgi tematyczne: wyjazd na polowanie, podejście do zwierzyny (nagonka), odpoczynek myśliwych po polowaniu oraz powrót z polowania. (J. Malinowski, „Julian Fałat”, Warszawa 1985, s. 29).