Wymiary: 54,5 x 60 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'Jan Betley | 1935'
na odwrociu papierowa nalepka wystawowa Bloku Zawodowych Artystów Plastyków, na krośnie malarskim papierowa nalepka wystawowa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Stan zachowania
praca nieoprawiona
Pochodzenie
spuścizna po artyście
zbiory rodziny artysty
Wystawiany
Salon Doroczny 1937, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 18 grudnia 1937 - 27 stycznia 1938 (?)
wystawa Bloku Zawodowych Artystów Plastyków, Warszawa, lata 30. XX w.
Literatura
Malarstwo Jana Betleya. Album I: Odnalezione, oprac. Monika i Stanisław Betley, Warszawa 2023, s. 1 (il.), nr kat. 1
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie za 1937 rok, Warszawa 1938, s. 39 (jako "Jesień w polu", być może praca tożsama?)
Salon 1937. Przewodnik 128, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1937, s. 26, nr kat. 20 (jako "Jesień w polu", być może praca tożsama?)
Biogram
Urodził się w Płocku, ale swoją karierę artystyczną związał z Warszawą. Pod koniec lat 20. XX stulecia wstąpił do tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych przemianowanej w 1929 roku na Akademię. Studiował w pracowni wybitnego pedagoga, Tadeusza Pruszkowskiego, który wywarł na niego znaczący wpływ. W kręgu "Prusza" Betley zapoznał się doskonale ze sztuką dawnych mistrzów i wypracował swój warsztat malarski. Był członkiem "Grupy Czwartej" powstałej z inicjatywy Pruszkowskiego i skupiającej najmłodszą generację twórców będących jego wychowankami. Debiutował już jako student, na wystawie Instytutu Propagandy Sztuki w 1936. Wystawiał swoje obrazy tam, a także na salonach warszawskiej Zachęty. Jego prace eksponowane były również zagranicą, w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Austrii, Francji czy we Włoszech. W latach 30. szczególnie chętnie podejmował tematykę rodzajową, w której główną rolę odgrywały sylwetki koni. Było to bez wątpienia wyrazem inspiracji malarza sztuką dawnych mistrzów. Powstały wówczas takie kompozycje jak "Konkursy hippiczne w Łazienkach Królewskich" (1937) czy "Bieg św. Huberta" (1941).
Czas okupacji był dla malarza okresem stagnacji. Malował niewiele, ale wciąż utrzymywał kontakty w świecie sztuki. Podczas II wojny światowej jego dorobek uległ znacznemu zniszczeniu. Po jej zakończeniu wystawiał m.in. ze Związkiem Polskich Artystów Plastyków i podjął pracę dydaktyczną na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prowadził bardzo aktywne życie artystyczne. Prezentował swoje prace na wielu wystawach w kraju i zagranicą. Malował wówczas liczne pejzaże z Podhala, Kazimierza Dolnego nad Wisłą, Pułtuska, Kłodzka czy Płocka, w których uwidaczniają się wpływy koloryzmu. Szczególnie często na jego płótnach pojawiały się wtedy widoki Warszawy. Betley odtwarzał zabytkową architekturę Starego i Nowego Miasta, a także skrupulatnie dokumentował przestrzeń stolicy podnoszącej się z ruin i wojennych zniszczeń. Za swoją działalność nagrodzony został wieloma odznaczeniami, wśród których warto wymienić nagrodę przyznaną mu przez prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy za wybitne zasługi dla miasta.
