SEISSER Joseph, Dissertatio inaugur. medica de Plica Polonica,

Dissertatio inaugur. medica de Plica Polonica, 

Quam authoritate et consensu illustrissimoru, perillustrium, magnificorum, spectabilium, clarissimorum virorum, Reverendissimi, Perillustris, ac Magnifici Domini Universitatis Rectoris, Reverendissimi, Illustrissimi, ac Amplissimi Domini Universitatis Cancellarii Illustrissimi, Magnifici, ac Clarissimi Inclytae Facultatis Medicae Domini Praesidis, Perillustris, ac Magnifici Inclytae Ejusdem Facultatis Domini Vice-Praesidis, Perillustris, ac Spectabilis Inclytae Ejusdem Facultatis Domini Decani, DD. Sacrae Caesareo Regiae Apostolicae Majestatis Consiliariorum, & Archiatrorum, nec non Clarissimorum D. D. Professorum Venerabilis Domini Senioris, atque totius Amplissimi D. D. Medicorum Collegii. Pro Supremis in medicina honoribus, et privilegiis doctoralibus legitime obtinendis, publicae disquisitioni submittit. Viennae 1770. Typ. Joann. Thoae nob. de. Trattern. (17,5 x 11 cm), s. 28, winieta w drzeworycie, opr. płsk. współcz. 
(Estr. T. 27). Stan dobry, niew. zaplamienie dolnego narożnika kart. Rozprawa lekarska dotycząca "kołtuna polskiego". Plica polonica - "Kołtun polski", zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką, sklejony łojem i wydzieliną wysiękową pęk włosów na głowie, powstały wskutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia; powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie, noszenie go miało chronić przed chorobami i diabłem. Niekiedy kołtun był zapuszczany celowo poprzez intensywne pocieranie włosów i nieszczenie przez to ich struktury, co powoduje ich spilśnienie - w tym wypadku nie ma to związku z zaniedbaniami higienicznymi. Dawny kołtun tego rodzaju można porównac do dredów; takie właśnie celowo hodowane kołtuny noszono na Pińszczyźnie i Mazowszu jeszcze na początku XIX w. 9505/26