PAMIETNIKI POŚMIERTNE CHATEAUBRIAND'A t. VI - XI 1850-52 wydanie pierwsze

de CHATEAUBRIAND François-René : PAMIETNIKI POŚMIERTNE przeł. O. Stanisławski t. VI - XI, nakład i druk S. Orgelbranda Księgarza i Typografa, Warszawa 1850, s. 264+248+240+192+199+151,  17,3x11,5cm

Wydanie pierwsze. 

François-René de Chateaubriand - ur. 4 września 1768 w Saint-Malo, zm. 4 lipca 1848 w Paryżu - francuski pisarz, polityk i dyplomata, inicjator romantyzmu we Francji, wywarł wielki wpływ na treść i formę późniejszej literatury francuskiej. Urodzony w rodzinie arystokratycznej, monarchista, podczas rewolucji opuścił Francję. Jego podróż do Ameryki w roku 1791 zaowocowała materiałami do obszernej powieści o życiu Indian Luizjany, której dwa fragmenty wydane wcześniej w formie opowiadań, Atala i René, przyniosły mu znaczny rozgłos. Jego sławę powiększyła publikacja Ducha wiary chrześcijańskiej, apologii mądrości i piękna chrześcijaństwa. Sukcesy literackie utorowały Chateaubriandowi drogę do kariery politycznej. Początkowo zwolennik Napoleona, w czerwcu 1803 roku został mianowany sekretarzem ambasady w Rzymie. Zrażony działaniami Bonapartego, przeszedł do opozycji i zaangażował się w działalność polityczną jako zagorzały rojalista. Po przywróceniu monarchii parokrotnie pełnił funkcję ambasadora, kulminacją jego kariery politycznej była teka ministra spraw zagranicznych w latach 1823-1824. Po rewolucji lipcowej wycofał się z życia publicznego. W ostatnich latach życia powrócił do spisywania dla potomności swoich Pamiętników pośmiertnych.

Oprawa ćwierćskórek z epoki.