Ludwik Rabek- zbiór dokumentów po Warszawskim Ordynatorze Szpitala dla dzieci XIXw

Zbiór fotografii ,dokumentów i listów po Ordynatorze Warszawskiego Szpitala dla dzieci Ludwiku Rabek i jego rodzinie z lat 1855 - 1905.

Zbiór zawiera :

a) - 12 fotografii  z zakładów fotograficznych w Warszawie z lat 1875 - 1905. Fotografie przedstawiają Ludwika Rabek oraz jego brata Feliksa i żonę oraz jedno zdjęcie nagrobka lekarza wykonane w Genui. Nazwy zakładów fotograficznych to : M. Pusch, T. Boretti, W. Ryfferti oraz Bernardi.

Jedna z fotografii z pieczątką wydziału mechanicznego Kolei Warszawskiej. Na fotografii z nagrobkiem opis :" Dr. Ludwik Rabek ordynując w szpitalu dla dzieci w Warszawie przy ul. Aleksandryi zaraził się prątkami Kocha, które opanowały pęcherz, następnie przeszły na jądra . Z porady kolegów wyjechał do Włoch. Jednak w drodze pomiędzy Wiedniem a Genuą zmarł w pociągu. Pochowany został na cmentarzu w Genui. Z pieniędzy które miał przy sobie kol. Ciągliński zajął się pogrzebem i wystawieniem na cmentarzu pomnika."

b)- ponad 40 listów, powinszowań i innych dokumentów na papierze czerpanym oraz kredowym z pieczęciami lakowymi, nazwami miejscowości jak Warszawa, Siedlce, Brzeziny - całość z lat 1842 - 1890.

c) dwujęzycznego paszportu wydanego w roku 1894

d) dokumentu z pełną pieczęcią lakową Dziecięcego Szpitala w Warszawie z 1894r

e) kilkunastostronicowych broszur medycznych autorstwa ordynatora Rabka np. " Objawy, rozpoznawanie i leczenie wczesnego przymiotu dziedzicznego "- kiły  z roku 1894, leczenie białaczki rzekomej, leczenia płonnicy.

f) Tygodnika Ilustrowanego z roku 1894 oraz numeru Wędrowca również z tego roku zawierających artykuły dotyczące Szpitala dla Dzieci w Warszawie.

Całość w stanie dobrym.

Ciekawostka związana z wybitną postacią ówczesnej medycyny oraz historią Warszawskiego Szpitala dla dzieci.

" Szpital powstał w roku 1869 dzięki ofiarności publicznej, dobrowolnym składkom i balom dobroczynnym. Pierwsza siedziba szpitala znajdowała się przy ul. Solnej, pod nazwą „Zakładu prywatnego leczniczego dla dzieci dr. Sikorskiego”, któremu powierzono otwarcie lecznicy dla dzieci. Szpital początkowo posiadał oddziały dla chorych na odrę, ospę i płonicę, oddział okulistyczny i salę operacyjną. Większe zainteresowanie przyniosła szpitalowi zmiana nazwy na Warszawski Szpital dla Dzieci. Z czasem dzięki pomocy finansowej ze strony Aleksandry hrabiny Potockiej, Jana Blocha i Wilhelma Raua rozpoczęto starania o budowę nowego szpitala. 18 listopada 1875 rozpoczęto przyjmowanie małych pacjentów w nowym gmachu przy ul. Aleksandrii (zmieniona w roku 1907 na ul. Kopernika). W momencie otwarcia w szpitalu znajdowało się 79 łóżek. W przeciągu następnych lat nastąpiło rozwinięcie się szpitala (otwarcie nowych oddziałów, powiększenie liczby łóżek). "