BRUCKNER Aleksander: DZIEJE JĘZYKA POLSKIEGO. wyd. II zmienione i powiększone z 70 rycinami w tekście i dwiema na osobnych tablicach Seria: NAUKA I SZTUKA, nakładem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych Lwów [1913] s. 190 25x18cm
Aleksander Brückner (ur. 29 stycznia 1856 w Tarnopolu, zm. 24 maja 1939 w Berlinie) – polski slawista, historyk literatury i kultury polskiej. Był wybitnym erudytą. W swoich pracach sięgał po różnorodne tematy: od pogańskich wierzeń słowiańskich, przez średniowieczną poezję polską i łacińską, życie i twórczość Mikołaja Reja, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, aż po historię polskich różnowierców. Opracowania Brücknera dotyczące polskich Arian wprowadzają nowy typ naukowych rozpraw – historię kultury polskiej. Była to wówczas nieznana dziedzina, która łączyła elementy historii, filozofii, literatury czy religioznawstwa. Wszechstronność zainteresowań i ogromna wiedza zaowocowała mnogością specjalizacji naukowych – Brückner był nie tylko historykiem polskiej literatury i kultury, lecz także etnologiem, edytorem, językoznawcą, paremiologiem oraz znawcą słowiańskich literatur. Nie do przecenienia pozostają również jego zasługi dla historii polskiego piśmiennictwa. Brückner napisał m.in. „Dzieje języka polskiego” (Lwów 1913), „Dzieje kultury polskiej” (3 tomy, Kraków 1930–32) czy „Encyklopedię staropolską” (2 tomy, Warszawa 1937–39). Opracował również do dziś używany pierwszy „Słownik etymologiczny języka polskiego” (Kraków 1927). Był także autorem pionierskiego „Projektu ustalenia pisowni polskiej” z 1906 r. Bibliografia jego prac obejmuje ponad 1800 pozycji, w tym m.in. wiele recenzji i ważnych rozpraw w wydawnictwach zbiorowych i encyklopedycznych. Najważniejsze z nich stanowią: „Słownik etymologiczny języka polskiego”, „Historia literatury rosyjskiej”, „Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne”, „Mikołaj Rej i różnowiercy polscy”, „Literatura rosyjska”, „Literatura polska”, „Historia literatury polskiej” i „Mitologia słowiańska”. „Aleksander Brückner już za życia stał się legendą, był symbolem wielkiej wiedzy i tytanicznej wprost pracowitości. Swym oglądem obejmował językoznawstwo z etymologią, starożytności słowiańskie, dzieje literatury polskiej (zwłaszcza średniowiecznej, ale także i epok nowszych, aż po schyłek XI X stulecia), literatury słowiańskie, kulturę religijną i obyczajową, zagadnienia folklorystyczne. Przyznać trzeba, że jest to blok tematyczny, który w naszych czasach dałby zajęcie kilku zespołom badawczym niejednej wyspecjalizowanej placówki naukowej”. prof. Krzysztof Antoni Kuczyński,
W 1926 Brückner został doktorem honorowym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, a w 1929 r. – Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1933, z okazji 75. urodzin, rząd polski uhonorował Brücknera złotym medalem. Był również członkiem Akademii Umiejętności, Akademii Nauk w Petersburgu i Towarzystwa Naukowego we Lwowie. W 1935 r. został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.
Oprawa wydawnicza, twarda, płótno ze złoceniami.
Stan bardzo dobry +
