Antologia niniejsza przedstawia dorobek poezji węgierskiej na przestrzeni siedmiu wieków i jako pierwsze tego rodzaju wydawnictwo ma charakter informacyjny, spełnia rolę obiektywnego przewodnika, obejmując podstawowy, zasadniczy kanon tekstów. Tom zawiera w układzie chronologicznym prawie trzysta utworów siedemdziesięciu poetów. Otwiera go «Lament Maryi» z końca XIII wieku, najstarszy zachowany tekst poetycki, jaki powstał w języku węgierskim, a zamykają wiersze poetów urodzonych w latach 1925-1930.
Ogromna większość wierszy zamieszczonych w antologii nie była wcześniej przetłumaczona na język polski. Stąd też mamy tu przeważnie do czynienia z polskimi pierwodrukami. By jednak antologia, choć w skromnej mierze, była także świadectwem dotychczasowej recepcji poezji węgierskiej w Polsce, zamieszczono w niej również pewną liczbę przekładów dawniejszych. Spośród nich można było oczywiście uwzględnić tylko te, które wytrzymały próbę czasu, nie zdezaktualizowały się i odpowiadają obowiązującym dzisiaj kryteriom przekładu poetyckiego.
Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975 rok.
Seria: Biblioteka Poezji i Prozy.
Format: 180 x 110 mm, 557 stron.
Oprawa twarda, płócienna, z papierową obwolutą.
Egzemplarz w ładnym stanie, z otarciami i przybrudzeniami obwoluty.
