Akwaforta, akwatinta barwna. Wym.iary: 50 × 65 cm, papier: 57 x 76 cm.
Edycja autorska, sygn.oł. p.d.: E/A, Stanisław Wejman 1979
Praca ta znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie (ostatnie zdjęcie) na ekspozycji stałej: Sztuka Polska XX i XXI w.
Stanisław Wejman (ur. 1944). W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, początkowo malarstwo w pracowni
Hanny Rudzkiej-Cybis, następnie grafikę[1]. Dyplom uzyskał w 1968
w Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem profesora Mieczysława
Wejmana[2]. W tym samym roku został pracownikiem macierzystej
uczelni. W 1994 otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych.
W latach 1984–1985 pracował jako profesory wizytujący w USA, a w
1990 w Kanadzie. Uczył grafiki na uczelniach artystycznych m.in.
w Antwerpii, Maastricht, Montrealu, Storrs, Urbino. Jego uczniami
byli m.in. Joanna Kaiser-Plaskowska, Krzysztof Tomalski i Dariusz
Vasina.
Uczestnik kilkuset wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. w ramach Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie.
Laureat m.in.
Nagrody Fundowanej VIII Ogólnopolskiej Wystawy Grafiki w Warszawie w
1978, wyróżnienia w konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców
Książek w 2004, nagrody indywidualnej Ministra Kultury i
Dziedzictwa Narodowego w 2005.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski (2013)[4] oraz Brązowym Medalem „Zasłużony
Kulturze Gloria Artis” (2011)
Mąż Anny Sobol-Wejman, graficzki i malarki. Syn Mieczysława Wejmana, grafika i profesora krakowskiej ASP.
