Jan Piotr NORBLIN DE LA GOURDAINE, KAZANIE ŚW. JANA CHRZCICIELA WG REMBRANDTA, 1808

Akwaforta, sucha igła?, papier żeberkowy, odbitka wykonana na stronie filcu. Wym. 49 x 61,5 cm. Sygn. na płycie p.d. Rembrandt sc. 1656. stan II/II. Kazanie św. Jana Chrzciciela jest stosunkowo późną pracą graficzną Norblina, pochodzącą z jego okresu paryskiego. Najsłynniejsze, wielkie kompozycje artysty wzorowane na twórczości Rembrandta powstały w Polsce, w latach 80. XVIII w. W przeciwieństwie do nich kazanie nawiązuje do twórczości wielkiego Holendra głównie tematyką i kompozycją, a nie techniką wykonania. Na płycie pierwotnie znajdowała się sygnatura N. f. 1808 d'apres Rembrandt. Z tej blachy Norblin wykonał zaledwie kilka odbitek, żadna z nich nie zachowała się w zbiorach polskich. Po jego śmierci z płyty usunięto jego podpis i do nazwiska Rembrandta dodano skrót sc. i datę 1656, tworząc stan II. Odbitki te sprzedawano jako oryginały Rembrandta. Smolik 1935, s. 47, poz. 64; Batowski 1911, s. 172.

Jan Piotr Norblin de la Gourdaine [Jean Pierre Norblin de la Gourdaine] (ur. 1745 Misy-Faut-Yonne - zm. 1830 Paryż) to francuski malarz, rysownik i grafik. W 1772 został zatrudniony przez rodzinę książąt Czartoryskich jako nauczyciel rysunku i nadworny malarz. W Polsce przebywał w latach 1774-1804, otrzymał obywatelstwo i tytuł szlachecki, został nawet oficjalnym ilustratorem powstania kościuszkowskiego. Ostatnie ćwierć wieku życia spędził w Paryżu tworząc prace o tematyce polskiej na podstawie wcześniej wykonanych rysunków, a także przedstawiając francuskie mieszczaństwo oraz wojny napoleońskie. Wykonał blisko 100 rycin, głównie akwafort będących pod silnym wpływem grafiki Rembrandta, którego kilka odbitek posiadał we własnej kolekcji paryskiej. W odróżnieniu od oficjalnej twórczości malarskiej zdominowanej przez sceny w typie Watteau i fetesgalantes, jego działalność jako grafika miała bardziej intymny wymiar indywidualnych poszukiwań.