Ludwik Sempoliński (1899-1981)- jeden z najwybitniejszych polskich aktorów zwł. estradowych i kabaretowych. Dyrektor i kierownik artystyczny kilku (swoich, z różnych lat) teatrów. Wykładał na PWST.
Odręczna dedykacja długopisem(o treści: Życzę Panu, mistrzu Lepianko, ażeby dla Się życie tak idealnie kleiło, jak artystycznie klei Pan rozbite cacka. Ludwik Sempoliński Warszawa w 14/IV 1966 r) pod fotografią(verso pieczątka … copyright by K. Komorowski...) o wymiarach 15,3 x 9,8 cm, naklejoną na arkusz o wymiarach o wym. 22,7 x 15,8 cm, na którego verso pieczątka: Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedm. Artystycznych Gracjan Lepianko Warszawa, Krak.-Przedm. 10.
Stan: arkusz z drobnymi zagnieceniami, zabrudzeniami, odklejająca się fotografia z niewielkimi zarysowaniami, wytarciami, plamkami, zabrudzeniami na powierzchni i lekko uszkodzonymi marginesami( u góry z prawej i w lewym górnym rogu).
Gracjan Lepianko (1905 - 15 V 1991) - warszawski konserwator zabytków, który pod adresem Krakowskie Przedmieście 10 przez kilkadziesiąt lat prowadził Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedmiotów Artystycznych. Ukończył Szkoły Rysunków i Malarstwa na Wierzbowej 9, Szkołę Sztuki Stosowanej na Chmielnej i Szkołę Zdobniczą na Myśliwieckiej, uzyskując tytuł mistrza malarza zdobniczego i mistrza wyrobów galanterii artystycznej z metalu. Rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych, lecz sytuacja finansowa zmusiła go do przerwania studiów i podjęcia pracy. Działalność na własny rachunek rozpoczął w 1931 roku, kilka razy zmieniał lokalizacje(zanim, 1952r., nie trafił na Krakowskie Przedmieście). Pasjonował się sportem, trenował amatorsko boks i zapasy. W czasie II Wojny Światowej obudziła się w nim pasja do ożywiania „martwych”/ zniszczonych przedmiotów. Nie tylko naprawiał ale i kolekcjonował starocie. Po wojnie stał się bardzo popularny, były o nim filmy, wzmianki w prasie i przewodnikach. Odwiedzany przez liczne gwiazdy(wielu dziedzin), które czasem zostawiały po sobie pamiątkowe wpisy.
