Marta Leśniakowska (ur. 1950), Miasto # 9, 2022

fotografia kolekcjonerska czarno-biała, wydruk cyfrowy na papierze Hahnemühle Photo Rag Baryta 315g (semi-flash), papier archiwalny bezkwasowy, 40 x 40 cm (w świetle obrazu), papier: 50 x 50 cm, 1/5, sygn. na licu i odwrocie. Dołączony autorski certyfikat autentyczności.

Ta minimalistyczna fotografia i konstrukcja jej pola obrazowego w całości oparta jest na geometrii i świetle jako parergonie, gdy moje spojrzenie zatrzymało się na świetlno-przestrzennym spektaklu, jaki dostrzegłam na betonowej ścianie. A który wprost odpowiada na pytanie, jak i dlaczego światło jest parergonem. Dlatego, bo „znajduje się zarazem na zewnątrz, oświetlając przedstawiany przedmiot, i wewnątrz, ustanawiając samą widzialność tego przedmiotu. Jest marginalne, a jednak niezwykle istotne. Stanowi tyleż finalne dotknięcie, które nadaje obrazowi blask, co niezbędny początek. Jest zarazem konieczne i nieistotne. ‘Zobaczyć światło’ – to brzmi dziwnie. Nie można zobaczyć światła, ale to światło sprawia, że można zobaczyć cokolwiek” 1/. (ml) ( / Mieke Bal, Rozsiewania obrazu. Opowieść Vermeera, przeł. Ł. Zaremba, [w:] Almanach antropologiczny. Słowo/obraz, Wyd. UW: Warszawa 2010 s. 77.)