ETIOPSKI synaksarion.
Tekst liturgiczny, będący przekładem koptyjskiego, dokonanym w XIV wieku i wzbogaconym o tradycje lokalne. Rękopis na pergaminie, pisany w języku "geez" (starożytny język semicki Królestwa Aksum). Rękopis powstał prawdopodobnie w XVII wieku. Zawiera 72 kart pergaminowych z tekstem, w tym 2 kolorowe ilustracje całostronnicowe; oprawa: deska, oraz tzw. sakwa, tj. etui skórzane (uchwytu rzemiennego brak). Wym. rękop.: 13,5 x 8,5 cm, sakwa: 16,5 x 14,5 cm.
Karty pergaminowe, pożółkłe, zabrudzone, ślady zalania (miejscami mocnego) i zawilgocenia, ubytki kilku kart bez szkody dla tesktu, ślady intensywnego użytkowania. Tekst czytelny w kolorze czarnym i czerwonym. Poszczególne karty wiązane sznurkiem z epoki. Dwie ilustracje, malowidła z wizerunkami świętych. Oprawa: pęknięcia desek, mocne otarcia; skórzane etui z mocnymi otarciami i zabrudzeniami. Synaksarion zawiera życiorysy świętych kościoła koptyjskiego (od XVII wieku pojawiły się żywoty świętych rodzimych), przeplatane legendami, obfitującymi w cudowności; stanowi źródło czytań liturgicznych i uważany jest za podstawowe dzieło literatury etiopskiej. Kościół etiopski, autonomiczna wspólnota chrześcijańska uznaje zwierzchnictwo koptyjskiego patriarchy Aleksandrii. Ostateczny kształt w obrzędowości liturgicznej, został nadany w XIV-XVI wieku, w wyniku akomodacji aleksandryjskiej liturgii do rodzimej kultury afrykańskiej, pozostającej pod wpływem judaizmu. (Encyklopedia katolicka. Lublin 1983. T.4). Rzadkość.
Paskutiniai peržiūrėti
Prisijunkite, jei norite pamatyti pozicijų sąrašą
Mėgstami
Prisijunkite, jei norite pamatyti pozicijų sąrašą