gips patynowany, wys. 66 cm.
Stan zachowania: dr. ubytki patyny.
Rzeźba ze zbiorów rodziny artysty.
Rzeźbiarz urodzony w Rudzie Śląskiej, uczeń krakowskiej ASP. W młodości odbył trzyletnią praktykę rzemieślniczą u mistrza ślusarskiego Antoniego Sieronia i na początku lat 30. podjął pracę jako ślusarz. Rzeźbą zainteresował się w 1938, początkowo jego materiałem rzeźbiarskim była glina, z czasem zaczął rzeźbić w węglu. W latach 40. rozpoczął zajęcia w Szkole Rzeźby w Węglu prowadzonej w Rydułtowach przez Ludwika Konarzewskiego. Zachęcony przez Reinholda Domina, prowadzącego w Rudzie Śląskiej szkołę rzeźby i uzyskawszy w 1949 stypendium Związku Zawodowego Górników, podjął studia na Wydziale Rzeźby krakowskiej ASP u Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskał w 1955. W 1953 brał udział w budowie Pomnika Czynu Powstańczego na Górze św. Anny wg projektu Dunikowskiego. Po studiach podjął pracę w kopalni (do 1971) i kontynuował twórczość artystyczną. Był instruktorem w sekcji rzeźby w ogniskach plastycznych. Jego rzeźby w węglu przedstawiały świat, który znał - ludzi pracy, górników, hutników. Był autorem m.in. rzeźb "Siedząca" i "Łucznik" w Galerii Rzeźby Śląskiej w Parku Śląskim w Chorzowie, niestety nie zachowanych. Wykonał gipsowe popiersie Jerzego Ziętka, prezydenta Gottwalda. Około 1978 zainteresował się płaskorzeźbą, ulubionym tematem jego prac wykonanych w miedzi były sceny historyczne z czasu powstań śląskich i okupacji hitlerowskiej, motywy ze świata muzyki, sceny religijne.
(Lit.: "Piotr Latoska. Wystawa w 90. rocznicę urodzin artysty", oprac. redakcyjne Ewa Brol, katalog wystawy wyd. staraniem Urzędu Miasta Ruda Śląska, Ruda Śląska 2001).
Paskutiniai peržiūrėti
Prisijunkite, jei norite pamatyti pozicijų sąrašą
Mėgstami
Prisijunkite, jei norite pamatyti pozicijų sąrašą