akryl, ołówek, drewno, wys. 85 cm sygnowany i datowany na dolnej części: Winiarski 1972
do pracy dołączony jest certyfikat autentyczności Anny Winiarskiej - Wasilewskiej
Artysta wiązany ze sztuką konceptualną oraz wizualizmem. W latach 1953–1959 studiował na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej. Następnie studiował malarstwo u Aleksandra Kobzdeja na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 artysta sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: „Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych”, za którą otrzymał Pierwszą Nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Kilka lat później objął stanowisko wykładowcy na tej uczelni, a w latach 1985–1987 oraz 1987–1990 był jej prorektorem. Początkowo tworzył obrazy oraz konstrukcje oparte na podstawowych elementach – czarnych, bądź białych kwadratach lub sześcianach. Winiarski pracował także jako scenograf w warszawskim Teatrze Polskim. Jest laureatem nagrody im. Jana Cybisa z 1996 roku. Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), „Konstrukcja w procesie”, w Lodzi (1981) i Monachium (1985), „Reductivismus”, w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. Prace Ryszarda Winiarskiego znajdują się w wielu muzeach w Polsce, między innymi w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, a także i w zagranicznych – w kolekcji McCeory w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi i wielu kolekcjach prywatnych.
