Stefan Ficner (1952), LABIRYNT, 2021 r.

litografia/papier, 2 arkusze 100 x 70 cm każdy
jeden arkusz sygnowany, datowany i opisany oł. l.d.: 2/3, litografia “Labirynt” ” S.Ficner, 2021, na odwrocie: wskazówka montażowa
drugi arkusz na odwrocie: wskazówka montażowa

Artysta w 1981 roku ukończył PWSSP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), uzyskując podwójny dyplom w Pracowni Litografii i Pracowni Plakatu. Profesor w macierzystej uczelni. Prowadzi Pracownię Litografii.
Grafika warsztatowa Ficnera jest pod wieloma względami bliska projektowaniu graficznemu. „Tablice Poglądowe” z 1989 roku to czarno-białe litografie przedstawiające przedmioty, czynności i zjawiska w sposób syntetyczny. Ich kształty sprowadzone zostały do czarnych znaków, przypominających pismo obrazkowe. W tym czasie artysta nawiązywał też do sztuki archaicznej, w tym do rysunków naskalnych („Glątwa” 1989). Przedstawienia pejzażowe z tego okresu również cechuje umowność, czego przykładem są uproszczone, ledwo zasugerowane środkami plastycznymi elementy krajobrazu, jak jezioro czy drzewa („Number 3” 1990). Litografia „Gabinet Kolekcjonera” (2013) to powrót do ujmowania elementów rzeczywistości w formę lapidarną - sprzęty i narzędzia wyglądają tu jak logotypy.
Prezentowana praca przedstawia schemat labiryntu z toskańskiej katedry Świętego Marcina w Lukce. Jego forma została wyryta na przełomie XII i XIII wieku i opatrzona inskrypcją nawiązującą do mitu o Minotaurze i wyjaśniającą, że jest to labirynt stworzony przez Kreteńczyka Dedala. Z labiryntu tego nie zdołał się wydostać nikt poza Tezeuszem, który wspomógł się nicią Ariadny. Grecki mit został przetransponowany do kultury chrześcijańskiej. Labirynty w świątyniach (znany przykład o podobnym rysunku znajduje się w gotyckiej katedrze w Chartres) służyły za substytut pielgrzymki tym wiernym, którzy nie mogli się udać do miejsc świętych. Wszystkim natomiast umożliwiały symboliczne pielgrzymowanie, a więc służyły medytacji.